Tijdens de laatste ijstijd was de kustroute van Azië naar Noord-Amerika zo verraderlijk dat de mens waarschijnlijk slechts in twee perioden de oversteek heeft gemaakt, toen de milieufactoren gunstiger waren voor de lange en gevaarlijke reis, zo blijkt uit een nieuwe studie.
Het eerste venster duurde van 24.500 tot 22.000 jaar geleden, en het andere van 16.400 tot 14.800 jaar geleden, volgens de studie, gepubliceerd op 6 februari in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences (opent in een nieuw tabblad).
In deze perioden zouden de winterijsbedekking en de ijsvrije zomers deze reizigers waarschijnlijk toegang hebben gegeven tot een gevarieerd zeebuffet en tot manieren om veilig langs de kust van de noordelijke Stille Oceaan te reizen, aldus de onderzoekers.
Er zijn twee hoofdscenario's die verklaren hoe mensen voor het eerst naar de Nieuwe Wereld zijn gemigreerd. Het oudere idee was dat mensen deze reis over land maakten toen Beringia — de landbrug die ooit Azië met Noord-Amerika verbond — relatief ijsvrij was. Er zijn echter steeds meer aanwijzingen dat reizigers vóór 15.000 jaar geleden langs de kusten van Azië, Beringia en Noord-Amerika (opent in nieuw tabblad) watervoertuigen hebben gebruikt, toen gigantische ijskappen een reis over land buitengewoon moeilijk zouden hebben gemaakt.
Om na te gaan hoe levensvatbaar de kustroute kan zijn geweest voor migratie in verschillende tijden, analyseerden de wetenschappers hoe veranderingen in het klimaat in de afgelopen 45.000 jaar het zee-ijs, de omvang van de gletsjers, de sterkte van de oceaanstromingen en de voedselvoorraden op het land en op zee kunnen hebben beïnvloed.
De onderzoekers ontwikkelden klimaatmodellen op basis van nieuwe gegevens over variaties in het zee-ijs en eerder verzamelde sedimentmonsters uit de Golf van Alaska die details bevatten over zee-ijs, temperaturen aan het zeeoppervlak, zoutgehalte en op het ijs meegevoerd puin. Hun modellen onthulden de twee tijdsvensters — het eerste 2.500 jaar lange venster en de tweede 1.600 jaar lange spanwijdte — voor kustmigratie het hele jaar door, wat een gunstige kustroute mogelijk zou hebben gemaakt wanneer de binnenlandse route geblokkeerd was.
Tijdens die twee perioden zouden de kelpwouden in de zomer hebben geholpen om de reizigers van voedsel te voorzien. Het zee-ijs tijdens de winter in die perioden kan ook de migratie hebben ondersteund; wanneer het aan de kustlijn vastzit, kan het zee-ijs relatief vlak en stabiel zijn, zodat de oude jagers erop konden lopen en zeehonden, walvissen en andere prooien konden vangen om die winters te overleven, merkten de onderzoekers op.
"In plaats van een obstakel te zijn, suggereren wij dat het zee-ijs beweging en levensonderhoud in deze regio deels kan hebben vergemakkelijkt," vertelde eerste auteur Summer Praetorius (opent in nieuw tabblad) , een paleoceanograaf bij de U.S. Geological Survey in Menlo Park, Californië, aan Live Science.
Andere tijden in de afgelopen 45.000 jaar waren waarschijnlijk minder gunstig voor kustmigratie. Zo liep er tussen 18.500 en 16.000 jaar geleden een enorme puls smeltwater de Stille Oceaan in; deze enorme puls kwam van de randen van de reusachtige ijskap die ooit het grootste deel van het noordoosten van Noord-Amerika bedekte, en zou de gemiddelde sterkte van de noordwaartse oceaanstromingen langs Alaska meer dan verdubbeld hebben. Dit zou op zijn beurt reizen per boot naar het zuiden langs de kust van de Stille Oceaan moeilijker hebben gemaakt. De smeltende gletsjers in die tijd zouden er ook toe geleid hebben dat er regelmatig reusachtige ijsbergen in de oceaan zouden afkalven, wat een groot gevaar zou vormen voor de kustmigratie.
"Momenteel weten we meer over de ijsvrije corridor — de timing van de opening ervan en de timing van wanneer het levensvatbaar werd voor menselijke migratie," vertelde Michael Waters (opent in nieuw tabblad) , een archeoloog aan de Texas A&M University die niet deelnam aan dit onderzoek, aan Live Science. "Dit artikel is een goede stap om hetzelfde te doen voor de kustmigratieroute."
In de toekomst willen de onderzoekers "nagaan hoe de mariene ecosystemen veranderden als reactie op klimaatschommelingen in het verleden, om beter te begrijpen welke hulpbronnen de kustbewoners in verschillende tijden ter beschikking stonden", aldus Praetorius. Ze wil ook meer te weten komen over korte opwarmingsperioden van enkele eeuwen tot millennia rond Beringia, om te zien of die verband hielden met specifieke migratieperioden.
"Het wordt duidelijk dat mensen Amerika binnenkwamen door de kust te doorkruisen," zei Waters. "Ze hebben de kustmigratiehypothese naar een hoger niveau getild. Goed gedaan."
