Als je ooit gewaarschuwd bent dat er een bui op komst is, klinkt dat misschien onheilspellend. Maar wat is een bui precies?
In het begin van de 20e eeuw was een squall een plotseling winderig koufront. De term kan nog steeds verwijzen naar een plotselinge sterke wind die met 16 knopen (18,4 mph, of 29,6 km
In 2018 (opent in nieuw tabblad) , begon de National Weather Service de term "snow squall" te gebruiken om reizigers en forenzen te waarschuwen voor kortdurende uitbarstingen van zware sneeuw en harde wind die plotselinge white-outs kunnen veroorzaken en wegen binnen enkele minuten kunnen bevriezen (opent in nieuw tabblad) .
Maar meestal gebruiken deskundigen "squall" als steno voor "squall line", een lijn van onweersbuien;
Vaak zijn stormen "niet gewoon individuele, geïsoleerde wolken", aldus Adam Varble (opent in nieuw tabblad), een atmosferisch wetenschapper van het Pacific Northwest National Laboratory in Richland, Washington. "Ze willen deze structuren vormen." Een squall line is één manier waarop onweersbuien zich organiseren. Het is een dunne en lange — maar niet perfect rechte — lijn van onweersbuien. Je hebt waarschijnlijk wel eens gezien hoe een meteoroloog zulke lijnen van onweersbuien op een kaart aanwijst;
Squall lines komen vaak voor in de VS ten oosten van de Rockies, volgens de National Weather Service (opent in een nieuw tabblad) . Ze kunnen honderden kilometers lang zijn, maar zijn meestal slechts 16 tot 32 kilometer breed. Als een buienlijn over u trekt, krijgt u waarschijnlijk te maken met harde wind, zware regen en koele lucht. Dat komt omdat de buienlijn ontstaat op de grens tussen koude en warme lucht in de storm, aldus Varble.
Onder de juiste temperatuur en vochtigheid zal opstijgende lucht waterdamp condenseren en een wolk vormen, zei Varble. Bij die condensatie komt warmte vrij — dezelfde warmte die stormen aandrijft. Onder de juiste omstandigheden kan de warmte ervoor zorgen dat de wolk meer drijft en opstijgt, omdat hij lichter is dan de koudere lucht eromheen. Dit zorgt ervoor dat de stijgende lucht snelheid krijgt;
Wanneer de gecondenseerde water- of ijsdruppels groot worden, beginnen ze als neerslag te vallen. Door verdampende neerslag koelt de lucht af, waardoor deze dichter wordt dan de omringende warme lucht. Deze koelere lucht zinkt en stroomt aan de grond naar buiten, waardoor een koude-luchtgrens ontstaat (ook wel vlaagfront genoemd). De dichte koelere lucht dwingt lichtere warme lucht omhoog, wat de groei van nieuwe stormen voedt. Deze verzameling van verbonden stormen langs het vlaagfront is een buienlijn.
"Zolang er de juiste temperatuur en vochtigheid heerst om opwaartse lucht in de wolken te ondersteunen, zal de stormbui zich naar buiten blijven uitbreiden," zei Varble. Het zal zware regens, harde wind en zelfs af en toe een tornado produceren.
Squall lines beïnvloeden meer dan alleen het weer. Stormen verwarmen en drogen de atmosfeer, maar verschillende stormstructuren produceren verschillende gevolgen voor het verwarmen en drogen, zei Varble. Het huidige onderzoek onderzoekt deze verschillen omdat zij het plaatselijke klimaat en weerpatronen beïnvloeden, zei hij.
